Giderek daha sık ve yoğun sel, sıcak hava dalgaları, orman yangınları ve diğer aşırı iklim olayları, iklim değişikliğini azaltmak için 2040 veya 2050 gibi önümüzde uzun bir süreç olmadığını fark etmemize neden oldu. Kaçınmamız gereken gelecek şimdiden burada, planlanandan onlarca yıl önce. Dünya liderleri Kasım ayında Glasgow’daki küresel iklim müzakerelerinde bir araya gelirken, onların ve bizim aynı anda iki zorunluluğa odaklanmamız gerekiyor.
İlk olarak, gezegeni ısıtan emisyonları hızla azaltarak iklim değişikliğinin çok daha tehlikeli olacak etkilerinden kaçınmalıyız. İkincisi, zaten var olan veya yakında olacak değişikliklere karşı kendimizi daha dirençli hale getirerek kaçınılmaz olanı yönetmeliyiz. Ve milyarlarca insan için uyum sağlamak, hareket etmek anlamına gelecek. Bu, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki insanlar için de geçerlidir. Düşük vergi ve güneş ışığı arayışı insanları Phoenix, Austin ve Miami’ye çekmişti. New York, Houston, Los Angeles, San Francisco—Amerika’nın başlıca ekonomik merkezlerinin çoğu, kabaran denizlerden orman yangını dumanına kadar iklim değişikliğinin hızlanan zararlarıyla tehdit ediliyor artık.
İklim değişikliğinin en kötü sonuçlarından kaçınmak sadece karbon emisyonlarını azaltmakla ilgili değil, aynı zamanda insan yaşamını korumakla da ilgilidir. Yaşanabilirlik için “iklim alanı” değişiyor ve biz de öyle yapmalıyız.
İklim modeli projeksiyonları, yarının nüfusunu desteklemek için bugün yatırımın gerekli olduğu daha güvenli coğrafyalara işaret ediyor. 20. yüzyılın iki büyük göçü vardı: Güneyden kuzeye hareket eden Afrikalı Amerikalılar ve doğudan batıya hareket eden New Englandlılar. 21. yüzyılda, kıyıdan iç kısma, alçaktan yüksek irtifaya ve kaynakların tükendiği alanlardan zengin kaynaklara geçiş yapmalıyız ve bunu sürdürülebilir bir şekilde yapmalıyız, çünkü bir sonraki yaşam alanımız, bir arada yaşamak için son şansımız olabilir.
Kendimizi daha iyi enlem ve irtifaya göre yeniden sıralamak, “geri çekilmek” değil, insan yerleşimine daha uygun topografyaları belirleyen araçlar tarafından yönlendirilen geleceği kucaklamaktır.
Mevcut politikaların ve taahhütlerin ima ettiğinden daha fazla salımı kısmak konusunda daha agresif davranmazsak, sonuç günümüzün devamı olacaktır. Amerika yaşanabilir ve yaşanamaz bölgelerden oluşan bir yamaya sürüklenmeye devam edecektir. Yaşanabilir bölgeler, ılıman bölgelerde bulunan, güneş, rüzgar, jeotermal ve diğer yenilenebilir kaynaklar aracılığıyla enerji üreten, sürdürülebilir su kaynaklarına ve sulama sistemlerine sahip olan ve sürdürülebilir gıda yetiştiren bölgeler olacaktır. Yaşanamaz bölgeler, Sahra benzeri ısı ve tükenmiş su seviyeleri veya kıyı taşkınları ve kontrol edilemeyen su baskınları olan bölgeler olacaktır.
Amerika Birleşik Devletleri’nin anlamlı bir şekilde birlik içinde kalmasını istiyorsak, eyaletlerin eski idari sınırlarının ötesine geçmeyi ve insanların, malların ve kaynakların hareketliliğini mümkün kılan bir kaynak bölgeleri ve bunların içinde ve bunlar arasında altyapılar sistemine doğru ilerlemeyi gerektirebilir. Yeni Amerikan coğrafyası, bir yüzyıldan daha uzun bir süre önce ABD Jeolojik Araştırmalar Direktörü olarak John Wesley Powell tarafından önerildiği gibi, su havzalarının konumu ve korunması tarafından yönetilmelidir.
İklim değişikliğinden kaçış yokken, aşırı sıcaklık, düzenli sel ve tatlı su sıkıntısı yaşama olasılığı daha düşük olan yerler var. Geleceğin nüfus mıknatısları olacağı öngörülen bölgelerin bugün daha fazla desteğe ihtiyacı var. Amerika’nın bir sonraki göç dalgalarını sürdürülebilir bir şekilde absorbe etmek için önceden tasarlamamız gereken yerler bunlar. Hoboken’in fırtına dalgalanmalarını yönetme, fazla yağmur suyunu toplama stratejisi, Massachusetts’in topluluklara akarsuları yenilemek ve vahşi yaşamı teşvik etmek için verdiği hibeler gibi birçok Amerikan kasabası iklim esnekliğine yatırım yapıyor.
İklimin değiştiği bir dünyada hiçbir şey kesin değil. Kuzeybatı Pasifik gibi bir zamanlar iklim cenneti olarak kabul edilen coğrafyalar, son zamanlarda aşırı sıcak dalgalarına ve orman yangınlarına maruz kaldı. Bu nedenle, ABD’deki tüm insanlar için, özellikle de bir sonraki işlerinin nerede olacağından veya hangi yerlerin ekolojik olarak istikrarlı olacağından emin olmayan 100 milyon genç yetişkin için daha fazla hareket kolaylığı sağlamamız gerekiyor. Zaten gençler altıncı hislerini kullanıyor, ipotek borcundan kaçınıyor ve mevsimsel olarak iş için hareket ediyor veya kariyerlerine dijital olarak bağlı kalıyorlar. Bazıları, bir kamyonun arkasında taşınabilen, küçük aile boyutlarına uyacak şekilde tasarlanmış 3 boyutlu baskılı evler satın alıyor. Yüksek teknolojili bir Nomadland düşünün. Biz göçebe bir türüz ve bunu benimsemeyi düşünmeliyiz.
Artık beşerî coğrafyanın nasıl geliştiğinin pasif gözlemcileri olmayı göze alamayız. Bunun yerine, yaşanabilir yerleri yaşanabilir ve daha misafirperver tutarken, coğrafyalarımızı proaktif olarak yeniden düzenlemeli, insanları ve teknolojileri ihtiyaç duyulan yerlere taşımalıyız. Ancak o zaman beşerî coğrafyamızı, doğal kaynaklarımızı, endüstrilerimizi ve sınırlarımızı daha uyumlu hale getireceğiz.
Hareket etmek insana mahsustur. İnsanlık, Homo sapiens’in Afrika’yı doldurmasından ve kıtaların geri kalanında dolaşmasından bu yana 200.000 yıldan fazla bir süredir göç ediyor. 20. yüzyılda, göçlerin çoğu ekonomik fırsatlara yönelikti. Bugünün dünyasında iklim mültecilerinin sayısı, siyasi mültecilerin iki katı. Şimdiden iklim değişikliğinin yıkıcı etkilerini hisseden en savunmasız yerlerde bulunanların yeniden yerleştirilmesine yardım etmeye başlayabiliriz. Öngörü, bir sonraki göçlerimizi gerçekten istemsiz hale gelmeden önce yönlendirebilir. Göçle ilgilenmiyor olabilirsiniz ama göç sizinle ilgileniyor.
Kaynak: “America’s Next Great Migrations Are Driven by Climate Change”, Scientific American
İndirmek için tıklayın
